kayadaki don

• ve söz verdiğim gibi yürüyerek geri döndüm hastaneye
• biraz aksak Timur, ama olsun... 

• ben yoğun yoğun bakılırken, sizlerin beni beklediği yerlerdeydim yeniden
• sizlerin oturduğu banklarda başkaları oturuyodu...

• annemin çalı süpürgesi hala orada duruyodu
• kaya da oradaydı, ama üstünde don yoktu

• ablam sürekli turist rehberi gibi, 'bak burada da şunu yapıyoduk' diye anlattı 
• o kadar çok dinledim ki, sanki bedenim yoğun olarak bakılırken, ruhum oralarda geziniyodu

• ve doktorum Kürşat Dabak'ın karşısına yürüyerek çıktım!
• söz verdiğim gibi...
• uzun uzun konuştuk
• bana ameliyatlarımı anlattı
• konuştuğum tüm doktorlardan daha umut verici konuştu Kürşat hocam benimle
• karşısına tekerlekli sandalyeyle çıksam hiç şaşırmazmış aslında, öyle söyledi
• ama o benim en kötü halimi görmüştü, ama hiç kötü bişe söylemedi
• beni ayakta görmesine, çişimi tutabilmeme, bacağımı biraz hareket ettirebilmeme, en çok da benim bu kadar azimli olmama o kadar sevindi ki!
• 'ne yaptıysan aynen devam et!' dedi
• yakında KAFO'nun K'sini atarsın, AFO takarsın dedi (AFO dize kadar olan protez) 

• şimdi tetkikler yaptırıyorum, ve belki Kürşat hoca beni kolumdan ameliyat edecek, kolumu biraz hareket ettirebilmem için
• ona güvenebileceğimi biliyorum, benim dağılmış kaportayı toplayan kişi o çünkü

• ablalarım ve annem iyi ki hep yanımdasınız, beni elimden tutan hayat sizsiniz, siz nerdeyseniz benim evim de orası... 

biz

ablamla ben elele ne güzeliz!

engelli asansörü

• Antalya'da Işık teyzenin aracılığıyla bir asansör firmasının fabrikasına gittik
• özellikle kendilerine ait patentlerle engellilere yönelik farklı asansör sistemleri üretmeleri çok hoşuma gitti
• ben projemi sunup, sponsorluk konusundaki fikirlerini almak için gitmiştim aslında
• ama Çetin Bey'in yaklaşımı biraz daha ticariydi
• benim buraya yazdığım yazıların sonucunda onlara satış olarak dönüş olursa, satış üzerinden yüzde verebileceklerini söyledi
• bir tüccar kafasıyla bakınca mantıklı aslında
• ama ben burada ticaret yapmıyorum, ya da yazılarımı satmıyorum, o yüzden de bana sponsor olmayı düşünürlerse firmanın ismini de seve seve yazabilirim :)
• hep beraber fabrikanın içinde gezip, engellilerin hayatlarını gerçek anlamda kolaylaştıran çözümleri inceleme fırsatı bulduk
• Çetin Bey bize yeni çıkan bir yasa ile kamu alanlarında engelli asansörü bulundurmanın zorunlu hale geleceğinden bahsetti
• benim için merdiven çıkmak öyle yorucu ki
• yavaş olmam bir yana, ömrümden ömür gidiyo sanki
• ve sanırım dengemi sağlayabilmek için kendimi fazlaca kastığımdan, sonrasında ağrılarla boğuşuyorum
• fabrikada merdivenlere monte edilebilen ve kumandayla kontrol edilebilen çok kolay çözümler vardı
• karşılaştırma fırsatım olmadı ama, bu asansörler kendi üretimleri olduğu için fiyatlar da epey ekonomikleşmiş
• asıl ilgimi çekense benim gerçekten çok zorlandığım, havuza, denize girme meselesine çözüm bulmuş olmalari
• benim fizik tedavimde yüzmenin önemi büyük
• fakat bacağıma taktığım cihaz KAFO'yu çıkarttıktan sonra suya girmek benim için büyük kabus
• tek başıma bunu yapmam mümkün değil
• yüzerken harcamam gereken eforu, suya girmeye çalışırken harcıyorum malesef
• videodaki asansör sayesinde durumu benden çok daha ağır olanların bile suya girmeleri epey kolay 
• işte böyle, eğer bi engelli asansörüne ihtiyacınız olursa, müracatlar bana lütfen 

it is not easy, it is not easy to ask...

• Amanda Palmer, ne güzel anlatmış
• bi gün ben de kendimi böyle güzel ifade edebilene kadar, onun konuşmasını dinlemenizi istiyorum
• inanın bana hayallerimle ilgili adım atarken ben, sizden destek istemek hiç de göründüğü kadar kolay değil...
• ve yakında başlayacağım 'kickstart' için gelsin bu konuşma
• ve beni gerçekten görenler için, ve bir de konuşmada adı geçen 'alien'lar için

P.S: malesef türkçe altyazı yok, umarım yakında türkçesi de eklenir...

Kronik Ağrılar

• TED'in websitesi benim güncel bilgiye ulaştığım kaynaklardan biri 
• Elliot Krane yaptığı konuşmada bize kronik ağrının aslında başlı başına bir hastalık olduğunu anlatıyor  
• Bacağıma giden sinirlerin kopmasından dolayı yaşadığım hayalet ağrılardan bahsetmiştim 
• Bu ağrılarla baş edebilmek için bir çok yönteme başvuruyorum
• ve 2 yıla yakındır düzenli olarak Neurontin kullanıyorum
• Ne yazık ki konuşmada Krane'in anlattığı gibi normal ağrı kesiciler benim ağrılarımda etkili olmuyor
• Konuşmanın Türkçe altyazısı olduğu için, yazı biraz hızlı aksa da, anlamakta sıkıntı çekmeyeceğinizi umuyorum
• Lütfen bir kaç dakikanızı ayırıp bu konuşmaya kulak verin:

TEŞEKKÜR

• nihayet döndüm, evimdeyim
• şöyle yatağıma uzandım, bilgisayarı açtım ve rahat rahat yazabiliyorum
• bana destek olan herkese o kadar minnettarım ki

RUNTALYA MARATONU'na katılabilmem için 

• beni kocaman kalbiyle sarıp sarmalayan, süpersonik bir güçle sandalyemi durmaksızın koşarak iten, bana % 100 desteğini veren canım İLKER TURAN'a, koşarken yanımızdan hiç ayrılmayan ve inanınca başarabileceğimizi bir kez daha ispatlayan basın danışmanım, canım GÖKÇE DÖLEK'e, bana hep güç veren ve örnek olan bir tanecik ablam AYBEGÜM KUBAT'a, aylardır süren çalışmalarını bağışlara dönüştüren can dostlar HAREKET CANDIR ekibine, Antalya'da olduğum sürece yanımdan hiç ayrılmayan, beni gözetip kollayan ve t-shirt'lerimize de sponsor olan canım dostum FADİME AYGÜN'e ve PİXEL'e, bize evini açan güzeller güzeli dostum DİLARA YILMAZ'a ve YARGIN AİLESİ'ne 
• konaklama sponsorluğumuzu yapan CLUB HOTEL FALCON'a ve MELİKE KAYHAN'a, bize hediye ettikleri küçük tatille SEHER RESORT&SPA'ya
• ulaşım sponsorumuz canımız CHARLOTTE GABAY'a
• basında yazılarıyla projeme destek olan OBEN BUDAK, sevgili NİHAN BORA ve bir tanemiz IŞIK YARGIN'a
• Reiki master'ım sevgili GÖKÇE GÖKSOY'a
• dünya seyahatime beni bir adım daha yaklaştıran, beni maddi manevi destekleyen TÜM DOSTLARIM'a 
• ve bu blogu okurken benimle aynı duyguları paylaşan tüm canlara

çok teşekkür ederim...

çok mutluyum...

Runtalya

Ben tekerlekli sandalyede oturuyorum, İlker beni itiyor. Bir hengameyle başlıyoruz maratona.

Bir hedefim yok aslında, burada olmak bile benim için yeterli ama İlker bana bir söz vermiş, başından sonuna durmadan, tempo düşürmeden bitireceğiz koşuyu. Ablamı o hengamede geride bırakıp Gökçe, İlker ve ben 1 km.’yi bitiriyoruz.

Ben bastonu havada sallarken diğer elimle de barış işareti yapıyorum, çok mutluyum. En güzel sürpriz yolda bize el sallayanların beni tanıması. "Bravo Ayça!” diye bana bağırıyorlardı, sanırım gazetede çıkan haberden okuyup tanımışlar beni.

Gökçe, "2 km.’yi geçtik mi?” diye sorarken bir yandan da, "Hayret ben 300 metreden fazla koşamam ki!” diyor. Oysa bilmediği bir şey var, 4 km.’yi çoktan devirdik bile. Güneş aralardan kendini gösterip ısıtmaya başladığında dönüş yoluna geçtik, artık gidiş yolundakilere moral verme sırası bende. Her gördüğüm sporcuya bağırıyorum: "Bravo yapabilirsin bravo!”

Tempomuzu hiç düşürmüyoruz, sanki 10 km. daha olsa koşabiliriz gibi. Son 100 metreye yaklaştığımızda heyecandan kalbim güm güm atıyor artık.

Ve bir yandan finish çizgisinin fotoğraflarını çekerken bir yandan da bizi kimler bekliyor acaba diye meraktan ölüyorum! 3-2-1 ve madalyalarımız boyunlarımızda ağlayarak birbirimize sarılıyoruz.

Bu benim mücadelem! Bu sadece bir sembol! Ama 1,5 yıl iyileşmek adına ne kadar çaba sarfettiğimi de görmemi sağlıyor aynı zamanda. Geçirdiğim 1,5 yıla bakıyorum, kendimle gurur duyuyorum. Bacağımı 1 cm. hareket ettirebilmek için geçirdiğim 3 ay bile olsa, emeklerimin karşılığını almak o kadar güzel ki.

Seneye 10 km.’yi tekerlekli sandalye olmadan koşmayı hedefliyorum!

takas

• bir haftaya yakındır önce Bodrum'daki evimizde, sonra da İstanbul'da bol bol yattım
• bilgisayar kucağımda 4 ayrı websitesi tasarlıyorum
• hatta bi tanesinden para bile kazanacağım
• bi tanesi de beni İtalya'da web tasarım kursuna gönderecek, 'takas' yapmaya bayılıyorum
• paradan korkmamaya karar verdim, hayatıma parayı çekiyorum artık
• ama para yerine ben bişe üretsem, karşılığında da benim için bişe yapılsa çok daha anlamlı oluyor
• şu Lidyalılar parayı bulmayaydı iyiydi

Runtalya'ya katılıyorum ya, ayaklanıp hakkaten koşarsam hiç şaşırmasın kimse, çünkü o kadar mutluyum ki!, kimse desteğini esirgemiyor benden, kumbaram doluyor, beni gideceğim yerlerin heyecanı sarıyor

Bazen canım sıkılıyo, çok umutsuz ve mutsuz oluyorum, gergin ya da çaresiz de hissettiğim zamanlar var. Biliyorum böyle hisseden tek ben değilim

Sonra olsun diyorum, kendi kendime, kendine biraz zaman tanı, böyle hissetmen normal

Ve aklıma yarın havanın 15 derece ve güneşli olacağı geliyor

Şimdiden ısınıyorum

ve İzmir geliyo aklıma...

ne zaman gitsem, bu dalgalı taşlara basmadan içim rahat etmiyo

insan yedisinde neyse yetmişinde da o diy mi canıtın?

İzmir'in resmini çiz deseler siyah beyaz dalgalar çizerdim