Ayçua is the videomaker

• Runtalya Maratonu'nda koşuyorum
• Desteklerinizi Bekliyorum!!!

Uçan Tekme

• kaportayı toparlamak kolay değil hiç
• siz siz olun ona gözünüz gibi bakın
• ben gözümü açtığımda bana 'Ne Sandın!' dediler, meğer ben uyurken holding kurmuşlar 
• İşte size süper sonik taptaze görüntülerim, ne sandınız! , o bacak kalkacak, daha ne uçan tekmeler atacak!!!

Karşıyaka'daki ev

• bi zamanlar Akmerkez'in orda bi ev vardı. 
• Gülç.'ün evi
• sonra Karşıyaka'da içinde Gülçin'imi hatırlatan başka bi evim oldu
• bi insan pilli bi radyoyu gördüğüne bu kadar sevinebilir mi!
• Burçin'im benim yeni dostum, artık arkadaşımın kardeşi değil
• Evi de, ne güzel ev!
• 'İzmir'e gittim de, gezemedim' diye üzülmez kimse bu evde
• küçük küçük güzelliklere bakmaya doyamaz

yaralı kuş

• İzmir'deki son günüm
• yağmur, kış İzmir'e hiç yakışmıyor
• soğuk havalar bana hiç gelmiyo be dostum
• Alsancak senin, Kemeraltı benim gezipduru, sonra da buraya yazıpduru diye düşünmüştüm gelirken buraya
• ama İzmir engelliler için yaşanası, sokak cadde düzenlemeleri engellilere uygun yapılmış olsa da; yağmur çamur beni çok fena bozdu
• bir iki saatliğine dışarı çıktıysak da o zaman da soğuklar yüzünden ağrılarım arttı, herkesin keyfini kaçırdım
• dostlarımla olmak, birlikte vakit geçirmek çok iyi geldi 
• Şubat ayında Londra'ya gitmemekle doğru bi karar almışım
• Şubat ayında İzmir bile bana fazlaymış
• Güneş yandan yandan göz kırpıyo şu anda bana
• 'küsme İzmir'e, yine gel' diyo sanki
• İzmir'e küsülür mü be ya 

diyelim ki İzmir //DÜNYA TURU number kaç?

yola çıkmak garip bi duygu,
varılacak yer var, bi de yol var.
yola çıkar çıkmaz geçmiş geride kaybolup gidiyo,
zihnim doğanın güzelliğiyle dolup taşıyo,
Bodrum-İzmir arasında 120'yle giderken, yıkıntı taş evlere gözlerim takılıyo sürekli, çatısız, kapısız.
bi de çırçır fabrikaları, öyle çok ki, bütün dünyanın ipliğini biz gönderiyomuşuz gibi hissettiriyo
Bafa Gölü'nün üstünde uçan balıkçıl kuşlardan biri olmak isteyiveriyorum, 'Dünya sana güzel' diyorum kuşa. 'Bi gölün var, dünyan o kadar işte'
Sonra İzmir'e geliyoruz havaalanına , annem ve ablamlarla orada ayrılıyorum
Karşıyaka'ya trenle gideceğim. Daha kapıdan girerken trene, güzel İzmirliler beni öyle sıcak karşılıyolar ki! Ah bi de sormasalar bacağıma ne olduğunu

Ama merak insanoğlunun doğasında, ilk kez bacağımla ilgili yalan söyleyiveriyorum, 'trafik kazası' diyorum, bazen böylesi daha iyi oluyo, anneme ilk kez hak veriyorum bu konuda


Karşıyaka'da beni canım Burçin karşılıyo, sonra Öz the psycho geliyo yanımıza, Ama artık sayko diilmiş, Özlem in Peace olmuş,
olsun diyorum, böyle de güzelsin, şeker gibi.

Bu yorgunluğun üstüne 3 saat kadar da sinirsel fantom ağrılarımdan çekip uykuya dalıyorum,


Burçin'in küçük evinde uyandığımda İzmir'deyim, gülümsüyorum
Dün o 4 kat merdiveni durmadan nası çıktım bi ben biliyorum, çektiğim ağrıyı unuttum, ama bunu başardığımı unutmadım, olay budur

Gülç.'ün Amerika'dan Burçin'e getirdiği mavi ojeyi bulup sürüveriyorum, benimkilerin yanında ne de güzel durmuyo mu!