babam
- babam da tıpkı benim gibi fotoğrafçılık yapmış üniversite yıllarında
- karanlık odalara girmiş, kimyasal kokularında baskılar yapmış
- babam da tıpkı benim gibi matematikte, fende ustaymış
- matematiği öğretmeye çalışmış tıpkı benim gibi
- ben tıpkı babam gibi inatçıyımdır
- babam ben 23 yaşımdayken öldü
- ben orada kaldım
- sonra küçüldüm, küçüldüm
- şimdi babam beni görüyo ve çok kızıyo biliyorum
- babam hata yaptığımızda bize çok kızardı, hep mükemmel olalım isterdi
- ama biliyorum babam benimle gurur duyuyo
- tıpkı salatalığı soyarken bıçağı tutuşuma yağdırdığı övgüler gibi, ben adım atmak için her çabalayışımda bana övgüler yağdırıyo
Bir gun google`da tesadufen denk geldim senin bloguna. Belki bundan 6 sene onceydi. O donemde ben de uzak ulkelerde cesitli sikintilarla bogusurken guzel polaroidlerin ve yaraticiligin bana hep iyi gelirdi (hele berlin gezin ve o fotograflar!), cektigin fotograflardan ve macera dolu (ozellikle istanbul ici) gezilerinden etkilenerek hemen bir diana ve bir polaroid almistim kendime ben de. O gun bugundur, hayatimdaki kisiler, ulkeler, okullar hep degisti ama fotografcilik sevgim ayni kaldi. Dunya turunu tamamlayacagindan hic ama hic suphem yok. Umarim guzel makinani da yaninda goturur, cok guzel fotograflar ceker, donunce bir de sergi acarsin. Seni uzaktan hayranlikla izleyemeye ve senden ilham almaya devam eden,
YanıtlaSilk.